دکتر رحیم خستو:
17 مرداد یادآور تلاشگرانی در حوزه رسانه و خبرنگارانی است که با عشق به دانایی و آگاهی بخشی همپای عصر مدرن متولد شده ولی تسلیم منطق قدرت و ثروت نشده و رنج بسیاری برای بیان حقیقت و آگاهی بخشی متحمل شده‌اند. تصور و تحمل جهان سیاسی امروز بدون خبرنگاران و رسانه‌های مستقل بسیار وحشت‌انگیز خواهد بود.
اگر منطق و مطلوب سیاست تکاثر قدرت و طلب اطاعت از مردمان و انفعالشان است این خبرنگاران و روزنامه نگارانند که با قلم و چشم بیدار دوربین‌های خود در پی کشف وبیان حقیقت و بازتاب آزادانه افکار عمومی از طریق رسانه‌هایشان برمی‌آیند و تا با تأمین نیازهای اطلاعاتی شهروندان سیاستمداران را به پاسخگویی وادارند و نابکاران را از حوزه سیاست دور نمایند. آنان با نزدیک کردن منافع ملت و دولت و الزام به پاسخگو نمودن دولت‌مردان گستره محدودیت آگاهی را کاهش می‌دهند. و در این عشقشان گرچه بسیار محنت کشیده‌اند و بسیار زرد و پژمرده شده‌اند ولی هیچ‌گاه ناامید نشده و دل به پاییز نسپرده‌اند.
تاریخ خبر و خبرنگاری و روزنامه‌نگاری در ایران و نسبتان بااقتدار و امنیت سیاسی جای تأمل بسیار دارد و این تناقض را نشان می‌دهد که گویا این دو نسبتی باهم ندارند. امنیت سیاسی و اقتدار، رسانه مستقل را برنمی‌تافت و آنگاه که امنیت و اقتدار تضعیف می‌شد هجوم انواع مطبوعه اعم از روزنامه و شب‌نامه عرصه سیاست و اجتماع را میدان جولان خود قرار داده روزنامه و سیاست هر دو را آلوده نموده و ابزار به قدرت رسیدن افرادی را فراهم نموده‌اند که در اولین فرصت با داس با رسانه سخن گفته و با خبرنگاران بی‌مهری ورزیده‌اند. تجربه یک دهه پس از انقلاب اسلامی نشان داد چگونه با گذر از دوران صغارت، مطبوعات ایران به دوران بلوغ رسیده و تجربه شیرین آزادی مطبوعات و رسانه با امنیت ملی و اوج اقتدار سیاسی را شاهد بودیم. در تاریخ مطبوعات ایران به خبرنگاری کمتر عنوان حرفه نگریسته شد یا شغل دوم بود، یا ملعبه سیاسی و یا عشق. این‌ها به منزلت و جایگاه حقوقی و اجتماعی و صنفی خبرنگاران آسیب‌زده است و رنج خبرنگاری را مضاعف نموده است. با احترام و سپاس از همه خبرنگاران و گرامی داشت تلاش‌های بی‌دریغشان که در عصر ارتباطات مهارت گفتگو، هنر شنیدن و اندیشه و انتخاب را فراهم میاورند.