دسته: مقالات

رابطه ایران و مصر از منظر سیاست و مذهب

  نامه اندیشمندان ایرانی به محمد مرسی، رییس‌جمهور مصر که در آن او را دعوت به اتخاذ شیوه حکومتی ولایت فقیه کرده بودند، باعث سر و صدا و جنجال زیادی در فضای سیاسی ما {مصر} شد. با اینکه نمی‌توان چنین نامه‌هایی را چندان جدی گرفت، ولی به‌خاطر ایجاد شبهه و التباسی که نزد برخی رخ داده، نیاز به بحث و روشنگری در این زمینه احساس می‌شود.

قبل از ورود به موضوع به‌عنوان مقدمه به چند نکته اشاره می‌کنم؛ پرونده ایران در کل برای بعضی حساسیت برانگیز است و احساساتشان را تحریک می‌کند، زیرا تبلیغات منفی، بسیاری را قانع کرده که بهترین راه برخورد با مسئله ایران قطع رابطه و مخاصمه است. بر این اساس شعار دگرپذیری می‌تواند شامل همه کائنات و مجموعه‌ها و ملت‌ها من‌جمله صهیونیست‌ها، سوسیالیست‌ها، بودائی‌ها، آتش‌پرستان و حتی شیاطین جن و انس بشود، جز ایرانی‌ها و شیعیان، لابد از این لحاظ که از جنس دیگری و غیر از بقیه هستند و نکته آخر اینکه این تصویر شخصیتی که در اذهان برخی ایجاد شده و حداقل گفتمان رسانه‌ای مصر بر آن مبتنی است، باعث شده که به نامه به دیده تردید نگریسته شده و نسبت به نتایج و عاقبت آن مطمئن نباشند. در همین ارتباط، باید اعتراف کنم که نه می‌توانم این دیدگاه را تایید کنم و نه قادرم شک و شبهات حول آن را از بین ببرم، بلکه به نظرم مهم است که به تشریح بعضی قضایا بپردازم:

دکتر سعید مقیمی

 مشارکت سیاسی و تأثیر آن بر توسعه سیاسی از مهمترین مسائل توسعه و مباحث نوین جامعه‌شناسی توسعه محسوب می‌گردد. همان گونه که گفته می‌شود[i] جامعه‌شناسی در مفهوم رایج و کلاسیک آن به بررسی روابط حکومت و جامعه در محدوده دولت مدرن می‌پردازد. جدا از چالش‌های فرا روی دولت مدرن که برگرفته از مبحث جهانی شدن است سطح تحلیل رفتار سیاسی فرد و گروه‌ها کماکان از مطالب مورد توجه مباحث جامعه‌شناسی سیاسی است و در این رهگذر توجه به وجوه مختلف مشارکت سیاسی شهروندان به خصوص عرصه انتخابات، کانون توجه پژوهشگران را به خود اختصاص داده است. زیرا بنا بر باور محققین انتخابات مهم‌ترین و مشخص‌ترین نوع مشارکت سیاسی افراد در عرصه اجتماع است که می‌تواند ضمن بیان پایه‌های اجتماعی قدرت سیاسی الگو مناسبی برای ارزیابی سازوکار قدرت در جامعه باشد. از طرف دیگر بررسی انتخابات و مشارکت انتخاباتی علی رغم ابهاماتی که در کیفیت و کمیت آن مطرح می‌گردد، می‌تواند رابطه متقابل حکومت و جامعه را به شکل عینی‌تری به نمایش بگذارد.

 دکتر احمد بنی جمالی

 در ایران تیراژ کتاب آنقدر زیاد نیست که بشود به معنی درست کلمه از اصطلاح پرفروش استفاده کرد، با این حال در همین برهوت هم گاهی کور سوی امیدی دیده می‌شود. آثار و نوشته های اروین یالوم روان درمانگر آمریکایی که با ظرافت در مرز میان روان شناسی، فلسفه و ادبیات حرکت می‌کند از جمله این آثار است که در سالیان اخیر به سرعت جای خود را در میان کتاب‌خوانان جدی و حرفه ای باز کرده و نشانه آن ترجمه بخش اعظم کارهای او (گاه چند ترجمه از یک اثر) و هم چاپ پیامی آن‌هاست. نکته قابل توجه آنکه جدا از اهالی روان شناسی و حتی بیش از آن‌ها، جامعه کتاب خوان ایرانی به این آثار اقبال نشان داده است، از این حیث تامل در دلایل این توجه و جذابیت می‌تواند تصویری از دغدغه‌ها و نیاز های فکری و روحی طبقه متوسط شهری ایران امروز را به نمایش بگذارد.

مهسا جزینی

زندانی و زندانبان سابق هم‌محله‌اند. زندانی دیروز، امروز که گاهی از کوچه بالایی رد می‌شود زندانبان را می‌بیند و خوش و به شی می‌کنند. محمد بسته‌نگار اما تنها زندانی‌ای نیست که با زندانبان سابقش چاق سلامتی دارد. زندانبان گاهگاه سری هم به سیدکاظم موسوی بجنوردی در دایره‌المعارف بزرگ اسلامی می‌زند و می‌نشینند با چند نفر دیگر از زندانیان قدیمی به گپ و گفت.

 سرتیپ بازنشسته، اصغر کورنگی که متولد ۱۳۰۷ در اصفهان است، دوست نداشته افسر شود. فوق لیسانس حقوق جزایی گرفته بوده و می‌خواست وارد دادگستری شود و به مردم خدمت کند: «ولی به هدایت یکی از مردان بسیار بزرگ زهد و تقوای اصفهان، مرحوم حاج آقا رحیم ارباب از رفتن به دادگستری منصرف شدم و در شهربانی ماندم که بر حسب اتفاق بیشتر خدمتم هم در زندان‌ها بود…»