برچسب: نخبگان فرهنگی و اجتماعی

دکتر احمد بنی جمالی

 دکتر حسین بشیریه از معدود استادان علوم سیاسی در ایران است که در طول فعالیت حرفه‌ای خود برنامه‌های پژوهشی مشخص و گاه متفاوتی را دنبال کرده است. این نوشتار تلاش دارد با تمرکز بر منتشرات ایشان اعم از تألیف و ترجمه عناصر ثابت و متحول در این برنامه‌ها را موردبحث قرار دهد.

 از نخستین موضوعات موردتوجه دکتر بشیریه می‌توان به تلاش وی برای انضمامی کردن دانش سیاسی و نزدیک ساختن آن به حوزه عمومی اشاره کرد. این دغدغه حتی در مورد موضوعات اندیشه‌ای نیز صادق بوده است. در دهه 70 و در حالی که دروس اندیشه سیاسی در قالب معرفی غیر تاریخی و انتزاعی مفاهیم و آراء اندیشمندان سیاسی بدون توجه به پیوندهای آنان ارائه می‌شد بشیریه رویکردی دیگر داشت.

رابطه ایران و مصر از منظر سیاست و مذهب

  نامه اندیشمندان ایرانی به محمد مرسی، رییس‌جمهور مصر که در آن او را دعوت به اتخاذ شیوه حکومتی ولایت فقیه کرده بودند، باعث سر و صدا و جنجال زیادی در فضای سیاسی ما {مصر} شد. با اینکه نمی‌توان چنین نامه‌هایی را چندان جدی گرفت، ولی به‌خاطر ایجاد شبهه و التباسی که نزد برخی رخ داده، نیاز به بحث و روشنگری در این زمینه احساس می‌شود.

قبل از ورود به موضوع به‌عنوان مقدمه به چند نکته اشاره می‌کنم؛ پرونده ایران در کل برای بعضی حساسیت برانگیز است و احساساتشان را تحریک می‌کند، زیرا تبلیغات منفی، بسیاری را قانع کرده که بهترین راه برخورد با مسئله ایران قطع رابطه و مخاصمه است. بر این اساس شعار دگرپذیری می‌تواند شامل همه کائنات و مجموعه‌ها و ملت‌ها من‌جمله صهیونیست‌ها، سوسیالیست‌ها، بودائی‌ها، آتش‌پرستان و حتی شیاطین جن و انس بشود، جز ایرانی‌ها و شیعیان، لابد از این لحاظ که از جنس دیگری و غیر از بقیه هستند و نکته آخر اینکه این تصویر شخصیتی که در اذهان برخی ایجاد شده و حداقل گفتمان رسانه‌ای مصر بر آن مبتنی است، باعث شده که به نامه به دیده تردید نگریسته شده و نسبت به نتایج و عاقبت آن مطمئن نباشند. در همین ارتباط، باید اعتراف کنم که نه می‌توانم این دیدگاه را تایید کنم و نه قادرم شک و شبهات حول آن را از بین ببرم، بلکه به نظرم مهم است که به تشریح بعضی قضایا بپردازم: