بیجهت از گذشته علمی خود تمجید میکنیم
رسول جعفریان
حجت الاسلام رسول جعفریان با مرتبط دانستن افول تمدن اسلامی با عدم درک صحیح از علم در این تمدن گفت: ما مدام با آمار دادن درباره کتب قدیمی علمی مان از خودمان تمجید میکنیم، در حالی که بیشتر آنها چرندیاتند!
نشست دیگری از سلسله نشستهای الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت عصر روز یکشنبه 8 بهمن با سخنرانی حجت الاسلام رسول جعفریان در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران برگزار شد.
جعفریان در ابتدا گفت: در این سخنرانی کتابی را مبنا قرار میدهم با عنوان «عجایب المخلوقات» که نسبتا اثر مهمی در تمدن و علم اسلامی محسوب میشود و به لحاظ زبان فارسی نیز اهمیت دارد اما پیش از سخن درباره این کتاب باید مقدماتی را درباره تاریخ علم در تمدن اسلامی بیان کنم. ما در بحث تاریخ علم مدام در پی تمجید از خود هستیم.
منبع شناسی فرهنگ سیاسی ایران
افشین اشکورکیائی
پی بردن به فرهنگ سیاسی هر گروه یا جامعه و اینکه آنها چه ویژگی و شاخص فرهنگ سیاسی دارند و بینش و درکشان از عالم سیاست و امر سیاسی چه میباشد و در کنار این بررسی این نکته که چه شده است که به این درک رسیدهاند و در آخر اینکه راه حل بهتر شدن فرهنگ سیاسی چگونه باید باشد، یکی از مباحث چندین و چند ساله ای است که در بین متفکران داخل ایران و چه در بین متفکران خارجی مورد توجه بوده است.
این مقاله به معرفی و بررسی کوتاه منابع مهم در زمینه فرهنگ سیاسی (با تعریف «الگوی جمعی یا مشترکی فکر، احساس، عمل که به امر سیاسی و زندگی اجتماعی و سیاسی معطوف هستند») ایران میپردازد و در بین این منابع به دنبال شناخت ذهنیت و فهم مردم از مسائل و امر سیاسی از قبیل سیاست، ساختارهای قدرت، شناخت ساختارهای اجتماعی موجود و تأثیر این ساختارها بر فرهنگ سیاسی مردم، شناخت خواستهها و نیازهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و… مردم است.
اساس معرفی منابع، بیشتر بر نوع روش شناسی تحقیقات صورت گرفته در زمینه فرهنگ سیاسی میباشد که در اینجا روششناسیها در دو دسته قرار گرفته است:
هشت هزار امامزاده بدون سند و شجرهنامه!
مسعود روشن، کارشناس میراث فرهنگی، اعلام کرد حدود ده هزار امامزاده در ایران وجود دارد و تنها دو هزار امامزاده دارای سند و شجرهنامه است. این کارشناس میراث فرهنگی در گفتوگو با…
در ستایش شرم (جامعه شناسی حس شرم در ایران)
هان، ای شرم
سرخیات پیدا نیست!
شکسپیر، هاملت، پردهی سوم
رنگ شرم، سرخ است؛ رنگ خشم و عصیان، در تجربهی حس شرم، سرخی حاصل خشم به خود و در پی آن، تمایل به عصیان علیه خود است؛ خود چه به مثابهی یک فرد، و چه یک گروه، یا سازمان، یا طبقه و یا یک ملت. از همین رو چه کمیاب مینماید این سرخی! آن هم برای ما ایرانیان که بسیار از نگریستن به خود و نقد خود گریزانیم و بنابراین چه اندک سرخ میشویم.
جدیدترین مطالب
رخدادها
- طرح جنجالی ساماندهی فضای مجازی۱۴۰۰-۰۵-۰۸
- افزایش شکاف طبقاتی و فقر در ایران۱۴۰۰-۰۴-۱۳
- خشونت از کابل تا غزه۱۴۰۰-۰۲-۲۵
- شجریان؛ یادی که گرامی است و گرامی خواهد ماند۱۳۹۹-۰۷-۱۸
- زنان و عرصه سیاست در جهان و ایران۱۳۹۶-۰۴-۱۷