منا طالشی:
ادبیات ایران، در دهه‌های سی تا پنجاه صبغه‌ای سیاسی، اجتماعی دارد. و روشنفکر ایرانی جبهه‌ای ضد غرب و ضد استعماری می‌گیرد. دورانی که روشنگران آن صلای غرب‌ستیزی و بازگشت به خویشتن سرمی‌دهند. رضا براهنی نیز شیفته حرکت‌های انقلابی و ضد استعماری دورانش است. او گفتمان انقلاب و تعهد سیاسی – اجتماعی را به‌عنوان یک روشنفکر در ذهن خود دارد و به‌عنوان یک شاعر و منتقد ادبی آن را پشتوانه نظریات خود قرار می‌دهد.
رضا براهنی نیز شیفته حرکت‌های انقلابی و ضد استعماری دورانش است. او گفتمان انقلاب و تعهد سیاسی – اجتماعی را به‌عنوان یک روشنفکر در ذهن خود دارد و به‌عنوان یک شاعر و منتقد ادبی آن را پشتوانه نظریات خود قرار می‌دهد.
بنابراین نظریات براهنی در «طلا در مس» هرچقدر هم که به تبیین صورت مدرن ادبیات معاصر ایران بپردازد. همواره با ترجیع‌بندی همراه است که شاعر را در برابر موقعیت تاریخی، سیاسی و اجتماعی خود مسئول می‌داند. شعر ازنظر براهنی در خدمت هدف و محتوایی است. البته براهنی به دلیل دانش ادبی و درکی که از جریان‌های مسلط ادبی دارد، هیچ‌گاه شعر چریکی یا شعر ایدئولوژیک را نمی‌پسندد. بلکه شعری را پیشنهاد می‌دهد که ضمن برخورداری از توان ادبی، نشان از آگاهی شاعر داشته باشد.