برچسب: مسائل و مشکلات سیاسی

دکتر سعید مقیمی

انقلاب 57 و حکومت جمهوری اسلامی

حضور گسترده مردمی در شکل دهی و تداوم انقلاب اسلامی از جمله نکاتی بود که حاکمیت مردمی و نحوه مشارکت عمومی را در فضایی انقلابی بدنبال داشت. افسون فضای انقلابی ضمن اینکه به شکل عملی حضور ملت را در تمامی ابعاد جامعه به ارمغان آورد، محمل قانونی امر را به امری ثانویه تبدیل نموده بود. حضور نیروهای جناحهای مختلف سیاسی که در یک همگرایی موقت در پیروزی انقلاب نقش داشتند پس از گذشت زمان اندکی در خصوص نحوه حاکمیت و استقرار قانون اساسی جدید به واگرایی سیاسی تبدیل گردید. بنظر فضای انقلابی حاکم، گفتگوهای و چالشهای اساسی در خصوص مواد قانون اساسی را به سمت و سوی سیاسی قضایا بیش از پیش سوق می داد.

 یک بررسی تاریخی؛ از انجمن های ایالتی و ولایتی تا انتخابات شورای شهر

دکتر سعید مقیمی

درآمد

در این پژوهش به‌عنوان مقدمه‌ای تاریخی مسئله تمرکز یا عدم تمرکز قدرت در چارچوب قوانین اساسی از مشروطه تاکنون مورد بررسی قرار می‌گیرد.

از زمان رویارویی ما با موج‌های گوناگون مدرنیته، تغییر و تحول ساختار قدرت سیاسی به گونه‌ای که بتواند راه گشای مسائل زمانه باشد، از جمله مباحث چالش‌برانگیز سیاسی و اجتماعی این مرزوبوم بوده است. با توجه به اینکه ایران وارث یک امپراتوری بزرگ و لاجرم تلفیقی از قومیت‌های گوناگون بوده، تجربه شکل‌گیری دولت مدرن باعث گردید از سویی تمرکز قدرت در دستان دولت مرکزی و از سوی دیگر چگونگی مشارکت و حضور شهروندان و گروه‌های قومی گوناگون یک از مباحث عمده گفتمان اساسی در ایران تلقی شود.

دکتر سعید مقیمی

 مشارکت سیاسی و تأثیر آن بر توسعه سیاسی از مهمترین مسائل توسعه و مباحث نوین جامعه‌شناسی توسعه محسوب می‌گردد. همان گونه که گفته می‌شود[i] جامعه‌شناسی در مفهوم رایج و کلاسیک آن به بررسی روابط حکومت و جامعه در محدوده دولت مدرن می‌پردازد. جدا از چالش‌های فرا روی دولت مدرن که برگرفته از مبحث جهانی شدن است سطح تحلیل رفتار سیاسی فرد و گروه‌ها کماکان از مطالب مورد توجه مباحث جامعه‌شناسی سیاسی است و در این رهگذر توجه به وجوه مختلف مشارکت سیاسی شهروندان به خصوص عرصه انتخابات، کانون توجه پژوهشگران را به خود اختصاص داده است. زیرا بنا بر باور محققین انتخابات مهم‌ترین و مشخص‌ترین نوع مشارکت سیاسی افراد در عرصه اجتماع است که می‌تواند ضمن بیان پایه‌های اجتماعی قدرت سیاسی الگو مناسبی برای ارزیابی سازوکار قدرت در جامعه باشد. از طرف دیگر بررسی انتخابات و مشارکت انتخاباتی علی رغم ابهاماتی که در کیفیت و کمیت آن مطرح می‌گردد، می‌تواند رابطه متقابل حکومت و جامعه را به شکل عینی‌تری به نمایش بگذارد.