تاریخ و سنت ترجمه در ایران
نویسنده: دکتر احمد کریمی حکّاک
برگردان: دکتر مجدالدین کیوانی
زبان فارسی که امروز در ایران، افغانستان و بخشهایی از آسیای مرکزی صحبت میشود یکی از شاخه های هند و آریایی خانوادهی هند و اروپایی زبانها، و دنبالهی مستقیم فارسی باستان و میانه است. افزون بر هزار سال، این زبان وسیلهی عمدهی گفتار روزانه و همچنین زبان علم، هنر و ادبیات در سرزمین ایران بوده است. پیش از سلطهی استعمار، فارسی زبان تشکیلات دولتی، قضا، و فرهنگ در شبه قارهی هند نیز بود. در زمانهای گوناگون طی دورانهای گذشته، فارسی در بخشهایی از قفقاز و در دربارهای عثمانیان زبان ادبیات بوده است. در حال حاضر، همهی ایرانیان و تاجیکان، و اکثریتی از افغانان این زبان را به کار میبرند. همچنین به دنبال انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، جنگ داخلی در افغانستان، و فروپاشی اتحاد شوروی، فارسی به تدریج به صورت زبان جمعیت عظیم و در حال رشدی از مهاجران فارسیزبان در میان ملتهای دیگر درآمده است.
ترجمه به فارسی تاریخچهای دراز و پرماجرا دارد و در تکامل تمدنهای ایرانی و ایرانی شده در سراسر آسیای غربی و فراسوی آن نقش مهمی ایفا کرده است.
شاهنامه و پژوهشهای تازه
کتاب «شاهنامه و پژوهشهای تازه» (پیرامون تاریخنگاری، هنر و جامعه ایرانی) توسط محمود فاضلی بیرجندی ترجمه و بهتازگی راهی بازار کتاب شده است. این اثر در واقع ترجمه پنج مقاله منتشره در نشریه انگلیسی زبان ایرانشناسی است که در سال 2010 به مناسبت یک هزارمین سال سرایش شاهنامه منتشر شده است. مترجم در دیباچه کتاب بر این باور است که شاهنامه علی رغم بهرهمندی از وجوهی چون تاریخ، شعر و اسطوره (و شاید به همین دلیل) «به نسبت کم شناخته مانده است»
«شاهنامه و پژوهشهای تازه» (پیرامون تاریخنگاری، هنر و جامعه ایرانی)
نویسنده: غزال دبیری، اولگ گرابار و دیگران
ترجمه: محمد فاضلی بیرجندی
نشر پایان 1391
تاریخ هفت هزار ساله زیر بلدوزر!؟
یکی از نخستین شهرهای ایران با بلدوزر صاف شد!؟ تاریخ ۷۰۰۰ سالهی یک تپهی باستانی را نابود کردند. خبرنگار امرداد – آفتاب یزدانی : اردشیر جوانمردزاده، باستانشناس گفت: «در پی اجرای پروژهی…
قتل آثار تاریخی در ایران
بخش قابل توجهی از دیواره زیرین نقش برجسته تاریخی «پریشو» در شهرستان کازرون فارس به عنوان یکی از معدود نقش برجستههایی که تصویری از یک زن در آن وجود دارد با وسیله…
گزینش نام ایران
یادداشتی را که از نظر میگذرانید، مقاله ای از سعید نفیسی در روزنامه اطلاعات است که بعد از رسمی شدن عنوان ایران، دلایل و توجیه تاریخی و فرهنگی این انتخاب را با عموم مردم در میان گذاشته است.
تا اوایل قرن بیستم، مردم جهان کشور ما را با نام رسمی «پارس یا پرشین» میشناختند، اما در دوران سلطنت رضاشاه حلقه ای از روشنفکران باستان گرا مانند سعید نفیسی، محمد علی فروغی و سید حسن تقی زاده با حمایت مستقیم رضاشاه گردهم آمدند که نام کشور را رسما به «ایران» تغییر داده و به این منظور اقداماتی انجام دادند. بحث رجعت به ایران باستان و تاکید بر ایران پیش از اسلام قوت گرفته بود، «سعید نفیسی» از مشاوران نزدیک رضاشاه به وی پیشنهاد کرد نام کشور رسما به «ایران» تغییر یابد، این پیشنهاد در آذر ماه 1313 شمسی رنگ واقعیت به خود گرفت.
نسل دوم روشنفکران ایرانی: آغاز گرایش ایدئولوژیک و نفی مدرنیته سیاسی
دکتر رحیم خستو مقاله حاضر بخش دوم مقاله ای است که بخش اول آن در شماره ششم در فصلنامه تخصصی علوم سیاسی در تابستان 1386 به چاپ رسید و در آن فهم…
جدیدترین مطالب
رخدادها
- طرح جنجالی ساماندهی فضای مجازی۱۴۰۰-۰۵-۰۸
- افزایش شکاف طبقاتی و فقر در ایران۱۴۰۰-۰۴-۱۳
- خشونت از کابل تا غزه۱۴۰۰-۰۲-۲۵
- شجریان؛ یادی که گرامی است و گرامی خواهد ماند۱۳۹۹-۰۷-۱۸
- زنان و عرصه سیاست در جهان و ایران۱۳۹۶-۰۴-۱۷