منا طالشی

ادبیات ایران، در دهه‌های سی تا پنجاه، صبغه‌ای سیاسی، اجتماعی دارد و روشن‌فکر ایرانی جبهه‌ای ضد غرب و ضد استعماری می‌گیرد. دورانی که روشنگران آن صلای غرب‌ستیزی و بازگشت به خویشتن سرمی‌دهند. رضا براهنی نیز شیفته حرکت‌های انقلابی و ضد استعماری دورانش است. او گفتمان انقلاب و تعهد سیاسی – اجتماعی را به‌عنوان یک روشنفکر در ذهن خود دارد و به‌عنوان یک شاعر و منتقد ادبی آن را پشتوانه نظریات خود قرار می‌دهد.

دکتر نیکو سرخوش

پرداختن بــه مفهومی همچون تقیه کــه از باورهای فقهی و کلامی شــیعیان اســت اقدامی خطیر به نظر می‌رسد. بنابر عرف چنیــن پژوهش‌هایی در حوزە کار متخصصانی اســت که به‌طور خاص عمری را در این راه دانش اندوختــه و به‌اصطلاح دودچراغ‌خورده‌اند. اما شاید رویکرد متفاوت این متن به تقیه توجیهی باشــد اندکی قابل‌قبول برای دست زدن به چنیــن مخاطره‌ای، رویکردی که بهانۀ خود را نه در جســتارهای فقهی که در جستارهای سیاسی ـ فلسفی و مسئله«اکنونیت» می‌یابد.